Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
څلورېځې
[07.Nov.2020 - 16:23]زما یو لړ شعرونه چې وار په واره او په خپل وخت د پنځه ویشت کلنو را په دې خوا د ځوانانو او ماشومانو په مجلو کې خپاره شوي. سید عبدالله نادر
سمسور به دا وطن شي ، په زیار او په زحمت
آباد به دا وطـــــن شي ، په کــــــار او په همت
په مټو د ځـــــــوانانو ، په تدبیر د عــالمـــــانو
جوړیږي ، له ډاګــــونو ، ویرانو څــخه جنت
«««««««««««««««««««««««««««
نړۍ په مخ تیــاره شـــــوه، له خـــــــــــــپله جهالته
تر قیـــــــامته به ویښ نه شو ، لــه خـــوبه د غفلته
کاروان له مخي تللی ، مونږ لاس تر زنۍ ناست یو
لـــه پاڼـــــي د تاریخ څــخه ورکیږي ، زمونږ پتــه
«««««««««««««««««««««««««««««
زړه ضمیر می معرفت کې کړې ، روښانه
چي مشکل می شي ، په علم باندی ، آسانه
روح او تن می ، جهالت کې په عذاب شو
د خــلاصـــــون لاره ده ، تا سره رحمانه
««««««««««««««««««««««««««
چي احســـــــاس کړو، درد غم واړه تمام
قـــافلـي د بشـــــــــریت ته شـــــو ، امام
چي یکسان مو ،احساس او همدردی شي
بصیرت او علــــم ، دواړه کــــــاندو عام
«««««««««««««««««««««««««
نه پوهیږمه،وږمی د کـــــوم چمن راځي
خوشبویي ورسره نغښتی، د وطن راځي
معـــطره ده صــــحرا، په عطرو باندی
که د مشــــکو رایحه نن ، له ختن راځي
««««««««««««««««««««««««
««««««««««««««««««««««««
نیمو شپو کې چي بشر په حال غمجن ، وي
بـی قراره،په بستر کـــې ،اند یښـــــمند وي
د بشـــر په درد و غـــم کې ، تل کــــړیږي
هغه څـــوک چـــي په عالم کې، دردمن وي
««««««««««««««««««««««««««««
لاره د حل ، په نفسونو حــا کمــــــــــــــــیت دی
راوتل لـــه حـــرص و تمـــی ، په همـــــــت دی
حرص و تمی غلامۍ کې ،که څوک ژوند کړي
ژوندون نــه دی ، و مردانــــو ته ذلـــــــــت دی
««««««««««««««««««««««««««««««
چي ځان ستي کړي ، په انګار کومه دی
یو خود ګذره ، فدا کـــار کــــومــــه دی
ټول دي غـــلام د غــــــــلامانو په طور
چي وي آزاد ، په خپل اختیار کــومه دی
«««««««««««««««««««««««
د زمري له کـــــــامه کـاږو ، آزادي
د چــــا نه منو منت ، او غــــــلامی
خو ددي همت ، هیڅــکله پیدا نه شو
چي تر لاسه کړو له نفســه خپلواکې
««««««««««««««««««««««
مونږ به هلـــه کړو اصــــــلاح خپل ځانونه
چي وژغورو کیني څـــخه، خــــــپل زړونه
دومره علم او معرفت ، ځان ته حاصل کړو
چي احســــاس کړو ، د تمــــام عالم دردونه
«««««««««««««««««««««««««
راځـئ چی په خپل نفس وکړو غورځنګ
د هوی او د هوس نه شـــــــو په ، څنـګ
امیـــــدونه ، آرما نـــونه چـــي مو یو دي
نو به څه له په خپل مینځ کې کوو، جنګ
«««««««««««««««««««««««««««
سره غونډ شئ ، متــحد شئ،چي جوړه شي ټولنه
ملي وحدت له پاره ، ورکــړئ ، ټولـــــــو ته بلنه
خدای رسول د پاره بس کړئ ، مشرانو،رهبرانو
نفـــــاق او دکـــــیني ، اورو ته مــــه وهي ، لمنه
««««««««««««««««««««««««««««««
راځئ چي یوه جـــوړه کــــــړو ټولنه
چي د علــم او د عرفان وکړي ، پالنه
یو تر بله د ورورۍ لاســـونه ورکړو
په همت د خپل ، فرهنګ وکړو ساتنه
««««««««««««««««««««««««
څوک چي وغواړي چي وکاندی خدمت
دي وطن ته په اخــــــــلاص او صداقت
ښه به دا وي ، چي تر ټولـــــو نه دمخه
ځان کې وروزی ، احساس د مسوولیت
««««««««««««««««««««««««««
سره غونډ شئ ، متــحد شئ،دغه کار د شهامت دی
په نفاق کې اوسیدل خو، بی ننــګي ده، جها لت دی
که په خپل مینځ کې یو موټۍ شئ ،رښتینو وطنوالو
دغه لاره د نجــــــــات ده ، ښه تدبیر د سیاست دی
««««««««««««««««««««««««««««
راځئ خـلکو ، له دي حالت نه وځئ
تورو تیـارو د جهــــــــا لت نه وځئ
تر څو به سیــــــــځئ، دنفاق په لمبو
ددي بـــلا ، او دي آفـــت نه ، وځـئ
«««««««««««««««««««««««
«««««««««««««««««««««««
بشر په ستـوروکې ، د نــوی ژوند امکان لټوی
د امیــدونو آرمــانـــونو، لــوی جهـــان لټــــوي
زمونږه خلک ورک دي ، په تیارو کې د جهل
چي په تیــارو د جهــــالت کې ، خپل ځان لټوي
««««««««««««««««««««««««««
چي پیدا می شــــو ، بشر سره الفت
اوس یي ګالم ، په غمونو کې محنت
د عــالم غــمونه ، واخــلي په خپل سر
هغه څوک چي شي ، سمبال په 
بېرته شاته