Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
د وطن مور
[14.Jan.2021 - 15:04]ليک: پروین ملال
د وطن مور
تېره شپه چې د بید یا تبجنه غېږه
د نم جني وږمې غیږی ته لو یدله
د سپوږمۍ د بنفشې په شان نجلۍ وه
چې د هسکو غرو په څوکو نڅېدله
زرین لمرو د چا غیږکې بیده شوی
ورځی شور او ږوږ د ځانه سره وړی
د کیږدیو کتارونه لاړی لاړی
مراندې ښخي نرې څوکې اهرام غاړی
د یوچا خوب وو، و ستورو ته ختلی
د یو چا خیال سمندر ته وو لویدلی
چا و ذهن په هیرجن قمار بایللی
د الف و ب تر تورو ها خوا تللی
ځلیدلی یی پيچې وروځی له ځانه
په کوڅو کې په زرونه کهکشانه
مړوندونه یی چڼ، چڼ فراق لوستلې
رخسارونه یی د عمر د یو ځبیښلې
ګونځو شونډو یه د شپو تر خه څکلې
تور د سترګو یه رنګونه وه هیر کړی
++
بیګا شپه چې سپوږمې سپين غشی ویشتله
د تیارو لمن یی ورو، ورو ور څیرله
سپینو ستورو د حریر کیسه کوله
د اسمان سترګو رانجه پوری کوله
د یوچا ځوانی د وخت غلو وه لوټ کړی
د ښکلاوو خزانه یی ځینی وړی
یو وخت ښکلی وه، جوهر وه رنګینه وه
سپینه ،سپینه ځلیده لکه آئینه وه
هم شهۍ وه هم میرمن د محلونو
هم واکداره وه د ښکلو ،ښکلو زړونو
د چا مور وه د چا خور لور د بابا وه
سر تر نوکو وه ستایلی بی بها وه
یو وخت ناسته په بخمل او اطلسونو
خاص وریښم یې وه تر شا د بالښتونو
هسکه غاړه یی په شانی دبتانو
سره او سپین پری ځنګیدل لکه دپاڼو
سور کمیس یی بلوی اور په ( ترکانو)
چڼ پرتوګ یی وو په شان د ( کو شانیانو)
د پاولو په کڼهار کې ویښیدله
د بنګړو په شرنګهار سجدو ته تلله
اوس وه زوړ څلی و لمر ته رژیدله
نوشتو یی د باران سره ژړله
++
تیره شپه چې شپيلۍ ورو، ورو ږغیدله
انګازه یی تر افلاکه رسیدله
یوه تیره زمانه یی یادوله
یوه ښکلي یی ستایله را ستایله
یو چا و پوښتل ته څوک یی جادوګري؟
د مکاری دنیاګۍ زړی کوډګری
څه له، څه له؟ د تیارو غیږی ته لویږی
څه له؟ څه له؟ د شپو سیورو کې اوسیږی
بوډي وویل: څه وا یی لارویه؟
د لفظونو د ادابو نه پردیه :
ولی، ولې؟ می څیړی د روح تارونه
ولې، ولې؟ ویښوی بیده دردونه
ګوره زه د حوا لور مور د انسان یم
د نړی ښایست، د ښکلی خالق شان یم
زه سپيځلی د ژوندون روڼه چینه یم
په ایمان او په تقوا پوره، پوره یم
ګوره ته هم زما زوی یی زما ښاغلې
زما د دواړو سترګو تور په زړه منلې
+++
بیګاه شپه چې سپوږمۍ ورو، ورو راختله
په نظر د یوه چا چې خوریدله
د یو چا د ذهن کړکۍ یی خلاصوله
یو چا ،چا ته کیسه داسی اوروله
زه د دغه وطن لور او مور وم دواړه
زما په لاسو کې تدبیر او تقدیر واړه
زما دعا به پاس و عرش و ته ختله
زما نمانځنه به لوی رب (ج) تل قبلوله
نر بچې مي په لمن کې لوییدله
د غیرت او پت په پیو مې روزله
د آغلو نجونو درس حیا ،حیا وه
پت پالل غیرت کول ، ښکلی وفا وه
ما و دی وطن ته ورکړه ډیر میړونه
محلونه، محلونه کتارونه
ما خبری ورښودلی مر غ�
بېرته شاته