(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

څلورېځې

[15.Jun.2021 - 15:36]

څلورېځې/ شاعر: سیدعبیدالله نادر

 

بی فروغه ژوند کې تل وم جګرخون

سټری ستومانه په دنیا کې له ژوندون

چي می ولګید نظر، ستـــا په رخسار

هغه دم می شو بدل ، د زړه مضمون

«««««««««««««««««««««««

یو په کوښښ کې وي د سولي، بل طرفداره د جنګ

یو دبشر په تباهی وي ، بل یي قربان تر نام وننګ

توپیر ډیر د طبـــــایعودی ،په نظام دبشریت کې

چی دیو وینه وي سړه ،د بل وینـه په غورځنګ

«««««««««««««««««««««««««««

له هغه نه به څــوک نه وي لوی دردمن

چي غمـــونو د عالــم کې وي ، خوږمن

په هردورکې، د دردمنــــو داصـفت دی

چي بشر په درد وغــم کې وي ، غمجن

««««««««««««««««««««««««««««

چي د علم پسي شمع په څیر ویلیږي

خـــامخـا به بزرګی تــه ژر رسیږي

د څیړونو او تحــقیق په هر قـدم کې

حقیقت د دی دنیــــــا ښه څرګندیږي

«««««««««««««««««««««««

میخاني کې چي حــالت می شــــو بدل

په خروش کې خولي ته راغلو دا غزل

زاهده راشــه که حــــــال می ، ګوری

چی په څو ګـــوټو می لنډ کړو دا مزل

«««««««««««««««««««««««

په یو کتوکې ،داســـــی تللی یمه

چي می نشتـــه تصور د رغیدلو

بیګانه شوم دنیـــــــــا والو ته زه

ځکه چي نه لرمه ځای د اوسیدلو

«««««««««««««««««««««««««

د بصیرت سترګي دي خلاصی کړه ، جهان ووینه

په دي زړه دنیا قدرت ، د پاک سبـــــــــحان ووینه

د تعصب له دریچــي نه به تر څـــــو کړې ، نظر

د معــــرفت په نظــــــــر، یو ځلی آسمـــان ووینه

««««««««««««««««««««««««««««

سا چي ښکـــــــته پورته کیږي

د هوشداری پیــــــــغام رسیږي

چي دا دنیـــــا ده ، بی وفــــــــا

هر یو نادان پری ، نه پوهیږي

«««««««««««««««««««««

چي می خوار ذلیـــــــلوی ، د نفس هوا ده

چي می روح پریشانوی ، د نفس غوغا ده

که توفیق د قنــاعت راته ، حـــاصل شــو

نو پروا مـی پـــه دنیــا ، نــه په عقبــی ده

««««««««««««««««««««««««««

چي مو وخـــوری ، له بنیاده ځیني غم

یا چي کیږدی ،پرهــــارو باندی مرحم

یو کس نشته ، دي بیرحمه زمانی کې

چي حســـاب شي ، په قطار ، د بنیادم

««««««««««««««««««««««««««

په فــــــانی دنیا یو هسی و غــولیـــدلی

په ظاهر سر او صورت یي ،تیر وتلي

نښــه نشـــــــته د وفا یي ، په تندي کې

په دي ټـــکي ، عبرتمن دي ، پوهیدلي

««««««««««««««««««««««««

چي د نفــــــــاق په مونږ بلا ګډه شوه

د زړونو کور باندی ، غوغا ګډه شوه

د آرزو ګــــــانو په ماڼي کــې زمونږ

د ماتمـــــــونو ، واویلا ، ګـــــډه شوه

«««««««««««««««««««««««

موټۍ خاوري یمه ، بیرته خاورې کیږمه

خو غرور او تکــــــــبر نه ، نه کوزیږمه

خپل حالت ته د عبرت په سترګو نه ګورم

بی حیا یم ، چي له عجز ه ، نه شرمیږمه

«««««««««««««««««««««««

څوک چي په حق او حقیقت وي ،رسیدلی

نوپه فاني دنیـــــــا یي ،زړه نه وي تړلی

شکسته وي ،هغه څوک په دي جهان کې

چی د فــانی دنیــــــــا په لوبو، پو هیدلي

«««««««««««««««««««««««««

بل مشعل د معرفت می دی ،په زړه کې

ځکه لګي می نظر ، په آســـــــــما نونو

که نه زه ومـــــه بربنډ ، په مغــارو کې

آواره وم ، د کـــلونو او قـــــــــــــرنونو

««««««««««««««««««««««««««

که هر څــومره ځـــان ته ، وایمــه عاقل

خو اعمــال می دي ، په لاره د بـــــاطل

د ضمیر په چغو، هیڅ کله ویښ نه شوم

دیو د نفس کړمه ، له خدای ځیني غافل

«««««««««««««««««««««««

چي جوهر وي ، په کې پروت د علمیت

یا په نفــس باندی یي تل وي ، حــاکمیت

په مشرانو د جهــــــاد کې ، مینده نه شو

چي حساب شــــــــي په قطـــــار د بنیادم

««««««««««««««««««««««««««

چي مي ولوستو ، یو فصـــــــــل له دي باب

په اټکل ، رانه ورک شـــــــــــــــولو حساب

نه پوهیږم، مضمون کې یي ، څه پروت دی

چي څوک پوه نه شو ، په رمز ددي کــــتاب

«««««««««««««««««««««««««««

چي مشعل د معرفت شولــــــــو ، روښانه

فهم د ورکو مجــــــــهولاتو شـــو آســـانه

که نه عقل فـــــــکر نه وو و په مهار کې

مرکب دجهل وو ، په وجود کې نا فرمانه

««««««««««««««««««««««««

ستاســـــو د نفس سره یاری ده

ځکه مقـــــام پسي خـــواری ده

که ځان و نه ژغوری هوی نه

نو په ایمـان مو کـــمزوری ده

««««««««««««««««««««««

یو شیبه لکه د ګرد په شـــان ښکاره شوم

په حیرت کې ، د جهان په ننــــداره شوم

لا په خپل عجز می ، نظر نه وو، لویدلی

چي لــه دي دارفنـــا نه ، آواره شـــــــوم

««««««««««««««««««««««««««

بېرته شاته