Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
مرګیه مه راځه
[18.Jan.2024 - 13:37]
شاعر: عبدالمالک فدا
مـرګیــــه مــــۀ راځـــه درځمــــه
کفن پۀ ترخ کښې دَ سیالۍ مېدان له ځمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
سر پۀ تلي کښې دَ الله دربار له ځمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
پۀ چارسده کښې کربلا ده
دَ غدارانو پرې صلاح ده
پۀ سرفروشو واوېلا ده
زۀ دَ خپل قام سره پۀ مرګ سیالي کوومه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
بیا دَ وطن پۀ خاوره جنګ دے
ښکُلے مېدان دَ نام آؤ ننګ دے
مورې ورځمه زړۀ مې تنګ دے
پۀ خپله خاوره خپلې وینې تؤیَوُمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
سرې جامې راکړه زما مورې
سر راله غوَړ کړه سترګې تورې
نوم دَ پُښتون دے پۀ ما پورې
پۀ پُښتنه خاوره خپل سر قُربانؤومه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
مازیګر اُوتم له کوره
رُخصت مې واخیستو له موره
لار چې تیاره شوه تکه توره
دَ آجل ځائې ته نیمه شپه ورَسېدمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
پۀ لس بجې سبا سحر
سرفروش ؤوتل بهر
ترې نه چاپېره شو لښکر
زۀ دَ قومي صفونو مېنځ کښې ودرېدمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
خاص دَ جمعې پۀ جماعت
فوځونه ؤختل اوچت
علامې راغلې دَ قیامت
دَ آفسر حُکم ته وۀ هر سپاهي پۀ تمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
یؤ خوا ته توپې مشینونه
دَ حکومت واړه فوځونه
بل خوا ته قام خالي لاسونه
مقابلې ته مې کتل حېرانېدمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
دَ چارسدې پړانګو بیبیانې
وړې زړې وې کۀ ځوانانې
دَ وروڼو مخکې وې روانې
دَ سفېد پوشو جذبه نه وه دَ چا کمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
دَ خوېندو غېږ کښې ماشومان
پۀ سر نیولې وۀ قُرآن
آواز ئې دا وۀ پۀ مېدان
فخرِ آفغانه تا ګټم پۀ خپله مرمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
ستا دَ لیدو مو تلوسه ده
پۀ دې بنا زمونږ جلسه ده
دَ دُشمن خوشې وسوسه ده
زارۍ مو نۀ مني منت به کړو تر کومه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
تالا ئې کړل زمونږ کورونه,
بیا ئې ورپورې کړل اورونه
زمونږ پرې نۀ رسي زورونه
له داسي ژونده راله مرګ ښه دے بې غمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
چا سره توپه کۀ مشین وۀ
کۀ چا سره سرپوښ غوَګین وۀ
هر یو ظالِم له قهره شین وۀ
پۀ یو آواز ئې حمله وکړله محکمه
مـرګیـه مـۀ راځـه درځمـه
دَ خُدائې رښتینې خدمتګار
بېرته شاته