Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
پاچا
[26.Jan.2024 - 17:39]
پاچا
(استاد عبدالغفور لیوال)
و،
نه وو،
یو پاچا و...
بس
کارونه د الله وو
سیند ډک و له اوبو نه او چينې به بهېدلې
روا وې لا سندرې
سنځلې به چې ګُل شولې، کوچیان به ډاګ ته راغلل
د خَم* له چینارو سره د ګز ونې ببرې
نینې وې خوندورې
کوچیان به راروان کتار کتار وو لوی جومات ته
څه ښځې – ماشومان د صایبزاده ملا په بند وو
د چا به تور ژیړی و او د چا به نیمسرۍ وه
زېلۍ وه یا زوبۍ وه
ملا صایبزاده به په پسته سواره ناست و
یوه پترۍ چاینکه کې شین چای به ورسره و
صایبزاده ملا ستانه و
د تورو توتکیو ځاله جوړه وه چجه کې
پټ شور و صایبزاده کې
***
**د کوچیانو ترمنځ داسې باور پوخ و
چې په دم د صایبزاده کې لوی اثر دی
«زیړي دم بابا» ورکړې اجازه ده
او په خپله د ده خټه هم پخه ده
د کوچیانو اوازه وه
چې کابل کې ناست پاچا یې هم په بند دی
صایبزاده یو ښکلی ځوان و
د قرآن تر څنګ یې ایښی په تاخچه کې
د ملنګ عبدالرحمان بابا دیوان و
پټې پټې ګونګوسې وې
چې پخوا
- په زلمیتوب کې -
صایبزاده ملا رباب هم غږولو
اوس یې هم یوه وړه راډیو تر څنګ وه
پټې پټې یې سندرې اورېدلې
د «قدیم» یا د «بېلتون» یا «قمرګلې»
چې راډیو کې به ورپېښ شول خبرونه
ژر یې ستنه اړوله ،
- وېل: مکروه دي –
"ځکه سم نیمايي دروغ دي."
صایبزاده ملا سړی د سیاست نه و.
کلیوال ځوانان به ګرد ورنه راتاو ول
غنمي ځوان خلیپه به د اتڼ ډول ګرځولو
ژرندهګړی شپېلۍ مار و،
د جومات خادم ټوکمار و
د شینو پادهوان غږ به
یاکوربان سره هوا کې تاوېدلو
پټې پټې اوازې وې،
غلې غلې ګونګوسې وې
چې ملا کلونه وړاندې،
هلته برو خانانخېلو* کې میین و
دلته هلته به واده کې
ښځو غلی غلی نوم د نجلۍ واخیست
«پرتمینه» نومېدله
شوخه لور د دښتکي* شاطر د کور وه
د زلمي صایبزاده ملا په جېب کې
لا تراوسه د هغې د لاس دسمال و
او یوه له رنجو ډکه
په مریو پټه شوې شنه رجړومه
بس همدا د پرتمینې د لاس نښې
او غمونه صایبزاده سره پرېمانه
د دوه سترګو په حلقو کې یې مقام و
د کږو وروځو محراب کې یې امام و
***
هلته دلته به کیسې خلکو کولې،
چې زلمی ملا سبق پسې و تللی
د میراث او د منطقو
سختې سختې مسئلې یې
د څرخي
بېرته شاته