(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

پاچا

[26.Jan.2024 - 17:39]

 

پاچا

(استاد عبدالغفور لیوال)

و، 

نه وو، 

یو پاچا و...

بس

کارونه د الله وو

سیند ډک و له اوبو نه او چينې به بهېدلې

روا وې لا سندرې  

سنځلې به چې ګُل شولې، کوچیان به ډاګ ته راغلل

د خَم* له چینارو سره د ګز ونې ببرې 

نینې وې خوندورې

کوچیان به راروان کتار کتار وو لوی جومات ته  

څه ښځېماشومان د صایبزاده ملا په بند وو 

د چا به تور ژیړی و او د چا به نیمسرۍ وه 

زېلۍ وه یا زوبۍ وه 

ملا صایبزاده به په پسته سواره ناست و 

یوه پترۍ چاینکه کې شین چای به ورسره و 

صایبزاده ملا ستانه و

د تورو توتکیو ځاله جوړه وه چجه کې 

پټ شور و صایبزاده کې

***

**د کوچیانو ترمنځ داسې باور پوخ و 

 چې په دم د صایبزاده کې لوی اثر دی

«زیړي دم بابا»  ورکړې اجازه ده

او په خپله د ده خټه هم پخه ده

د کوچیانو اوازه وه

چې کابل کې ناست پاچا یې هم په بند دی

صایبزاده یو ښکلی ځوان و

د قرآن تر څنګ یې ایښی په تاخچه کې 

د ملنګ عبدالرحمان بابا دیوان و 

پټې پټې ګونګوسې وې

چې پخوا

 - په زلمیتوب کې -

صایبزاده ملا رباب هم غږولو 

اوس یې هم یوه وړه راډیو تر څنګ وه 

پټې پټې یې سندرې اورېدلې 

د «قدیم» یا د «بېلتون»  یا «قمرګلې»  

چې راډیو کې به ورپېښ شول خبرونه 

ژر یې ستنه اړوله ،

- وېل: مکروه دي – 

"ځکه سم نیمايي دروغ دي." 

صایبزاده ملا سړی د سیاست نه و

کلیوال ځوانان به ګرد ورنه راتاو ول

غنمي ځوان خلیپه به د اتڼ ډول ګرځولو 

ژرنده‌ګړی شپېلۍ مار و،

 د جومات خادم ټوکمار و 

د شینو پاده‌وان غږ به 

یاکوربان سره هوا کې تاوېدلو 

پټې پټې اوازې وې، 

غلې غلې ګونګوسې وې

چې ملا کلونه وړاندې، 

هلته برو خانانخېلو* کې میین و 

دلته هلته به واده کې 

ښځو غلی غلی نوم د نجلۍ واخیست 

«پرتمینه» نومېدله 

شوخه لور د دښتکي* شاطر د کور وه 

د زلمي صایبزاده ملا په جېب کې 

لا تراوسه د هغې د لاس دسمال و 

او یوه له رنجو ډکه 

په مریو پټه شوې شنه رجړومه 

بس همدا د پرتمینې د لاس نښې 

او غمونه صایبزاده سره پرېمانه 

د دوه سترګو په حلقو کې یې مقام و

د کږو وروځو محراب کې یې امام و

***

هلته دلته به کیسې خلکو کولې، 

چې زلمی ملا سبق پسې و تللی 

د میراث او د منطقو

 سختې سختې مسئلې یې 

د څرخي بېرته شاته