(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
کاشکی په لغمان کی وای
ما پکښی خاپوړی کړی زه می خپل بوستان کی وای کاشکی په لغمان کی کوای ګلان وای د نارنجو دا د عطرو په باران کی وای کاشکی په لغمان کی وای ژوند وای د دوستانو سره ورانو کنډوالو کی خپل سکړک زما خوراک و ا ی او خامتا کالی می ځان کی وای ناست وای کليوالو سره هلته سيند په غاړه کی المر په الويدو وای سور شفق پاس په اسمان کی و ای د صبر بيړی ډوبه شوه د اوښکو په باران کی نور ای دهجران ظلمه ز ما لاس ستا په ګريوان کی وای ګوری ای يارانو زما مړی راته پری نږدی قبر زما هلته په يو کنج افغانستان کی وای واوری د حفيظ مليار د زړه ورقعی څه وايي کله کابل جان او کله کله په پغمان کی وای کاشکی په لغمان کی وای او کاشکی په لغمان کی وای
د ويانا ښار
 بېرته شاته |
